gözübağlı

sif. və zərf

1. Gözləri bağlanmış, sarınmış halda (olan). Əsiri gözübağlı gətirdilər.

2. məc. Heç bir şeydən xəbəri olmayan, bilikcə, zehni inkişafca, mədəniyyətcə geri qalmış (gözüaçıq əksi). Gözübağlı qalmaq. – <Ataşa> elə gəlirdi ki, Mürsəl gözübağlı, biliksiz bir kənd uşağıdır. Ə. Vəl.. <Vahid:> Anam-atam bu vaxtadək məni, demək olar ki, gözübağlı saxlayıblar. . İ. Hüseynov.